Ergospirometria (spiroergometria, test wydolnościowy) jest testem wysiłkowym sercowo-płucnym wykorzystywanym na całym świecie u sportowców, osób amatorsko uprawiających sport, pacjentów z poradni kardiologicznych, rehabilitacyjnych i pulmonologicznych. Ten test wydolnościowy z oceną gazów oddechowych podczas wysiłku fizycznego, jest najlepszym obiektywnie sposobem diagnostyki duszności wysiłkowej. Ergospirometria umożliwia przetwarzanie powtarzalnych informacji na temat przyczyn  nietolerancji wysiłku, umożliwia diagnostykę różnicową przyczyn kardiologicznych i pneumonologicznych duszności, pozwala ocenić wydolność wentylacyjną oraz dostarcza informacji prognostycznych, może być wykorzystywany w ocenie skuteczności leczenia.

Do tej pory metoda ta była stosowana w medycynie lub w sporcie wyczynowym. Obecnie staje się coraz bardziej popularna wśród sportowców amatorów i ludzi dbających o swoją kondycję ze względów zdrowotnych.

Urządzenie do ergospirometrii dokonuje za pomocą precyzyjnych analizatorów O2 i CO2 analizy każdego oddechu, dzięki czemu możliwe są:

• dokładna ocena czynnościowa układu sercowo-naczyniowego i płucnego
• wiarygodne i powtarzalne wyniki pomiarów w szerokim zakresie wentylacji
• bezpośrednie monitorowanie EKG

Podstawowe parametry ustalane podczas badania:

• maksymalny pułap tlenowy VO2 max,
• szczytowe pochłanianie tlenu (VO2peak),
• wysiłkowa odpowiedź wentylacyjna (VE/VCO2slope),
• wskaźnik wymiany oddechowej podczas wysiłku (RER=VCO2/VO2) - parametr użyteczny w ocenie stopnia wykorzystania przemian beztlenowych podczas wysiłku,
• wyznaczenie pułapu tlenowego,
• określanie poziomu wysiłku (tętno lub moc) optymalnego do spalania tkanki tłuszczowej.

Urządzenie do ergospirometrii automatycznie steruje cykloergometrami oraz daje możliwość dokonania analizy przemian metabolicznych zachodzących w organizmie w trakcie wysiłku, co pozwala na określenie zarówno podstawowej przemiany energii, jak i wydatku energii podczas ćwiczeń fizycznych.

Parametr VO2 max wyraża minutowe zużycie tlenu w przeliczeniu na kilogram masy ciała. Jest to jeden z najpopularniejszych wskaźników wydolności fizycznej, szczególnie wydolności tlenowej. Intensywność wysiłku (treningu) wyrażana jest często procentach VO2max. Pułap tlenowy jest parametrem, który można częściowo kształtować przez odpowiedni i długotrwały trening.

Dzięki wynikom badania określimy możliwości i wrodzone zdolności organizmu. Testy wydolnościowe powiedzą także o zmianach, które powstają w organizmie wskutek treningu. Oczywiście jeśli wykonamy badanie przynajmniej dwa razy i będziemy mieli szansę porównać wyniki. Jednak już wyniki pierwszego testu sporo nam powiedzą – pomogą np. ustalić odpowiednie strefy wysiłkowe na podstawie HRmax i VO2max (pod warunkiem oczywiście, że dojdziemy do maksymalnych wartości). Kolejne badania do porównania postępów przeprowadza się po wykonanym programie treningowym, czyli na przykład kilku miesiącach. Testy pozwalają na określenie słabych punktów sportowca, dzięki czemu łatwiej popracować nad ich poprawą poprzez modyfikację treningu.

PRZYKŁAD: Żeby zwiększyć maksymalną wydolność tlenową, biegacz musi popracować nad systemem odpowiedzialnym za dostarczanie i przetwarzanie tlenu. Dobrym narzędziem są w tym wypadku treningi interwałowe, polegające na powtórzeniach trwających do pięciu minut, w tempie jak na zawodach na 3000 – 5000 metrów, ze stosunkowo krótkimi przerwami pomiędzy biegami. Intensywność takich odcinków to 98-100% HRmax i 95-100% VO2max.