Neurolog Bydgoszcz

W Centrum leczenia bólu i kontuzji AthleticoMed nasz doświadczony zespół lekarzy specjalistów m.in. neurologów i rehabilitantów dołoży wszelkich starań aby wyleczyć Państwa bóle i choroby neurologiczne, na miejscu udzielimy wszelkich niezbędnych konsultacji i porad. Nasze usługi pozytywnie wpływają na poprawę zdrowia fizycznego, polepszenie samopoczucia oraz pomagają utrzymać dobrą kondycje psychofizyczną Pacjenta. Nasz zespół to wiodący w regionie lekarze (neurolog bydgoszcz, neurochirurg, ortopeda, kardiolog, anestezjolog, gastroenterolog, endokrynolog) oraz fizjoterapeuci nieustannie podnoszący swoje kwalifikacje zarówno w kraju, jak i za granicą. Ścisła współpraca zespołu lekarzy oraz fizjoterapeutów, ogranicza koszty leczenia oraz gwarantuje skoordynowaną opiekę. Centrum Leczenia bólu i kontuzji AthleticoMed gwarantuje mieszkańcom Bydgoszczy i okolic, całościową troskę lekarzy specjalistów i rehabilitantów, oraz najwyższą jakość świadczonych usług.

Neurolog w Bydgoszczy

Sprawdź doświadczenie naszych lekarzy neurologów

Magdalena Nowaczewska neurolog

dr hab. n. med.

Magdalena Nowaczewska

Neurolog
Więcej o mnieUmów wizytę

lekarz athleticomed

lek. med.

Joanna Drat-Gzubicka

Neurolog / PRACOWNIA EMG
Więcej o mnieUmów wizytę
lekarz athleticomed

lek. med.

Joanna Szefke

Neurolog
Więcej o mnieUmów wizytę

dr Tomasz Fijalkowski neurolog Bydgoszcz

lek.

Tomasz Fijałkowski

Neurolog
Więcej o mnieUmów wizytę

Neurolog dziecięcy, pediatra

lekarz med. Katarzyna Maćkowska

lek. med.

Katarzyna Maćkowska

Neurolog dziecięcy, pediatra
Więcej o mnieUmów wizytę

lekarz athleticomed

lek. med.

Anna Czerebiej

Neurolog dziecięcy, Pediatra, Pracownia EEG
Więcej o mnieUmów wizytę

Nabór do BEZPŁATNEGO leczenia migreny u dzieci i młodzierzy

W ramach badania klinicznego, prowadzone przez dr n.med. Magdalenę Nowaczewską, lekarza neurologa.

Sprawdź możliwość udziału w badaniu poprzez wypełnienie ankiety: https://bit.ly/3D2lq5X

Zobacz co oprócz pomocy neurologicznej jeszcze możemy dla Ciebie zrobić:

Diagnostyka

Leczenie

Jesteś po wizycie u neurologa? Czas na rehabilitację.

NEUROLODZY

Nasz zespół to wiodący w regionie lekarze specjaliści z różnych dziedzin i terapeuci, w tym rehabilitańci, nieustannie podnoszący swoje kwalifikacje w kraju i za granicą. Dzielący się swoją wiedzą i umiejetnościami ze studentami uczelni medycznych oraz innymi lekarzami i terapeutami w ramach podyplomowych kursów. Wszyscy lekarze i specjaliści są do Państwa dyspozycji w AthleticoMed w Bydgoszczy. 

NEUROLOG: KOMPLEKSOWOŚĆ

Ścisła współpraca zespołu lekarzy specjalistów oraz fizjoterapeutów, ogranicza koszty leczenia oraz gwarantuje skoordynowaną opiekę… odchodzimy od zasady "indywidualnego gabinetu".

NEUROLOG: NOWOCZESNOŚĆ

Stale się szkolimy w kraju i zagranicą, stosujemy nowoczesne metody oraz sprzęt najnowszej generacji w leczeniu bólu i kontuzji.

NEUROLOG: OSZCZĘDZAMY PIENIĄDZE PACJENTA

Staramy się minimalizować liczbę i koszt wizyt niezbędnych do wyleczenia. Nie pobieramy opłat za badanie USG wykonane podczas wizyt ortopedycznych czy neurologicznych - jest ono bezpłatne dla pacjenta. Nasi lekarze i fizjoterapeuci bez dodatkowych kosztów dla pacjenta konsultują pomiędzy sobą postępy terapii. Wszyscy lekarze i specjaliści są dostępni w naszej placówce w Bydgoszczy. 

Neurolog Bydgoszcz, lekarze specjaliści oraz rehabilitanci

Dzięki doświadczeniu oraz ścisłej współpracy lekarz - fizjoterapeuta, zapewniamy nową jakość w profilaktyce oraz leczeniu.

Co wyróżnia nasze Centrum
na bydgoskim rynku usług leczenia bólu i rehabilitacji?

Co diagnozujemy i leczymy w Bydgoszczy?

Zobacz w czym mogą Ci pomóc lekarze neurolodzy w AthleticoMed

Przewlekła choroba charakteryzująca się napadowymi bólami głowy. Cierpi na nią do 15% kobiet i 6% mężczyzn, głównie w wieku średnim. U pacjentów występują nawracające, silne, uniemożliwiające funkcjonowanie napady bólu głowy, często jednostronne, pulsujące, z towarzyszącymi zaburzeniami czuciowymi jak nadwrażliwość na światło, dźwięk i zapach oraz nudnościami i wymiotami. Ból najczęściej nasila się podczas ruchu. Migrena jest chorobą o podłożu genetycznym. Może wpływać na jakość życia pacjentów; ogranicza wykonywanie codziennych czynności, zmniejsza zdolność do pracy, zwiększa absencję chorobową, zwiększa ryzyko wystąpienia depresji, zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego i udaru niedokrwiennego mózgu.  

Wyróżniamy migrenę:

  • bez aury (90%),
  • z aurą (10-20%): ból poprzedzony objawami neurologicznymi, najczęściej wzrokowymi - pojawienie się w polu widzenia (jedno- lub obustronnie) migocących, błyszczących plam, zygzaków lub linii, rzadziej ubytków, a nawet niedowidzenia. Rzadsze postacie aury to: połowicze drętwienie lub osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia mowy, objawy aury trwają od kilku do 60 minut, następnie ustępują i rozwija się ból głowy
 

Kryteria migren:

  1. Wystąpienie co najmniej 5 napadów
  2. Napad trwa od 4 do 72 godzin
  3. Napad ma przynajmniej 2 z wymienionych cech:
    1. ból jednostronny
    2. pulsujący charakter bólu
    3. średnie lub znaczne nasilenie bólu
    4. wysiłek fizyczny nasila ból
  4. W czasie napadu występują nudności i/lub wymioty, światłowstręt, nadwrażliwość na hałas
  5. U 10-20% chorych przed bólem głowy występuje aura, najczęściej wzrokowa (zygzaki, błyski)
 

Czynniki prowokujące napad migreny:

  • Stres i odprężenie po stresie
  • Pokarmy (m.in. czekolada, nabiał, kakao, czerwone wino, owoce, śledzie, tłuste potrawy, aspartam, glutaminian)
  • Głód
  • Sen (zbyt długi lub zbyt krótki)
  • Zmęczenie, wysiłek
  • Wahania poziomów hormonów, leki (estrogeny)
  • Gwałtowne zmiany pogody
  • Jasne światło
  • Pobyt na dużych wysokościach
 

Postępowanie i plan leczeni:

  • Podczas wizyty neurolog zbierze dokładny wywiad (pytania o lokalizację, natężenie, charakter, częstość występowania bólu, objawy towarzyszące, choroby współistniejące). Możesz przygotować się do wizyty – link do filmu jak przygotować się do wizyty, link do skale bólu
  • Neurolog przeprowadzi badanie neurologiczne, zapozna się z wynikami przeprowadzonych wcześniej badań, w razie potrzeby wykona badanie przepływu krwi w naczyniach mózgowych, zaleci wykonanie badań dodatkowych, w tym neuroobrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny).
  Po postawieniu rozpoznania zostanie ustalony szczegółowy plan leczenia, lekarz wybierze odpowiednie dla ciebie postępowanie:
  • Leczenie doraźne napadu bólu – przerywające napad bólu
  • Leczenie profilaktyczne - zmniejszające liczbę napadów bólu głowy
  • Nowoczesne metody zapobiegania napadom – toksyna botulinowa, zewnętrzna stymulacja nerwu trójdzielnego
  • Leczenie wspomagające
Bardzo częsty ból głowy, nieznana jest jego patogeneza, ale depresja, stres, silne emocje, przemęczenie, brak snu czy stany lękowe sprzyjają jego wystąpieniu.
  • jest obustronny, rozlany, opasujący, może być tępy, uciskający lub gniotący, bywa porównywany do uczucia ściskającej głowę opaski lub czapki,
  • trwa od pół godziny do kilku dni,
  • narasta powoli
  • może wystąpić uczucie napięcia i ściskania w obrębie mięśni szyi,
  • najczęściej nie ulega nasileniu pod wpływem wysiłku fizycznego,
  • nie towarzyszą mu nudności i wymioty, może wystąpić niechęć do jedzenia
 

Międzynarodowe Towarzystwo Bólu Głowy ze względu na czas trwania dolegliwości rozróżnia dwie kategorie napięciowego bólu głowy:

  • przewlekły napięciowy ból głowy,
  • epizodyczny napięciowy ból głowy (rzadko lub często występujący),
 

Napięciowe bóle głowy – kryteria rozpoznania:

  • Ból głowy trwający od 30 min do 7 dni,
  • Co najmniej 2 z następujących cech: obustronna lokalizacja; napięciowy, uciskający (nie pulsujący) charakter bólu; intensywność od łagodnej do umiarkowanej; rutynowa aktywność fizyczna nie nasila bólu,
  • Obie z następujących cech: brak nudności i wymiotów (może wystąpić jadłowstręt); brak światłowstrętu i nadwrażliwości na dźwięki lub występowanie tylko jednej z tych cech,
  • Bóle nieprzypisane innemu schorzeniu.
 

Postępowanie i plan leczenia:

  • Podczas wizyty neurolog zbierze dokładny wywiad (pytania o lokalizację, natężenie, charakter, częstość występowania bólu, objawy towarzyszące, choroby współistniejące).Możesz przygotować się do wizyty (kliknij w linki poniżej):
  • Neurolog przeprowadzi badanie neurologiczne, zapozna się z wynikami przeprowadzonych wcześniej badań, w razie potrzeby wykona badanie przepływu krwi w naczyniach mózgowych, zaleci wykonanie badań dodatkowych, w tym neuroobrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) lub konsultacji specjalistycznych.
  • Po postawieniu rozpoznania zostanie ustalony szczegółowy plan leczenia, lekarz wybierze odpowiednie dla ciebie postępowanie:
    • Leczenie doraźne napadu bólu - leki przeciwbólowe
    • Leczenie profilaktyczne – leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe
    • Leczenie wspomagające – psychoterapia, akupunktura
 
Występuje rzadziej niż migrena, najczęściej u mężczyzn pomiędzy 30 a 40 rokiem życia. Klasterowy ból głowy pojawia się nagle i jest bardzo silny. Uważa się, że to najsilniejszy ból znany człowiekowi.
  1. obejmuje okolice oczodołu, skroń, policzek, szczękę,
  2. występuje zawsze po jednej stronie,
  3. napady trwają od 15 do 180 minut,
  4. częstotliwość występowania napadów waha się od 1 do nawet 8 razy na dobę,
  5. napady mogą występować w nocy i wybudzać chorego ze snu
  6. ból pojawia się codziennie przez okres 4–8 tygodni, z rocznymi (a nawet kilkuletnimi) bezbólowymi przerwami pomiędzy okresami napadów
 

Bólowi towarzyszy:

  1. łzawienie, zaczerwienienie spojówek,
  2. opadanie lub obrzęki powieki,
  3. zwężenie źrenicy,
  4. uczucie zatkania nosa, wydzielina z nosa,
  5. jednostronne pocenie się i zaczerwienienie twarzy,
  6. pobudzenie psychoruchowe.
 

Postępowanie i plan leczenia

  • Podczas wizyty neurolog zbierze dokładny wywiad (pytania o lokalizację, natężenie, charakter, częstość występowania bólu, objawy towarzyszące, choroby współistniejące).Możesz przygotować się do wizyty (kliknij w linki poniżej):
  • Neurolog przeprowadzi badanie neurologiczne, zapozna się z wynikami przeprowadzonych wcześniej badań, w razie potrzeby wykona badanie przepływu krwi w naczyniach mózgowych, zaleci wykonanie badań dodatkowych, w tym neuroobrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny).
  • Po postawieniu rozpoznania zostanie ustalony szczegółowy plan leczenia, lekarz wybierze odpowiednie dla ciebie postępowanie:
    • Leczenie doraźne napadu bólu – przerywające napad bólu
    • Leczenie profilaktyczne - zmniejszające liczbę napadów bólu głowy
    • Leczenie wspomagające
Nerw trójdzielny jest nerwem przewodzącym bodźce czuciowe z twarzy i głowy. Nerwoból, czyli neuralgia nerwu trójdzielnego, zwana także rwą twarzową jest jednym z najgwałtowniejszych i najsilniejszych bólów.
  • Ból trwa od kilku sekund do 2 minut.
  • Występuje nagle, może wystąpić kilka, kilkanaście razy dziennie.
  • Ból porównywany bywa do uczucia, jakie towarzyszy porażeniu prądem.
  • Może obejmować pół twarzy, ale też może umiejscowić się punktowo: w okolicy oka, nosa, żuchwy (wtedy przypomina gwałtowny ból zęba).
  • Atak bólu może wywołać dotknięcie skóry twarzy np. podczas mycia lub golenia, ruch podczas mówienia, jedzenia czy mycia zębów, albo nagła zmiana temperatury otoczenia.
 

Postępowanie i plan leczenia:

  • Podczas wizyty neurolog zbierze dokładny wywiad (pytania o lokalizację, natężenie, charakter, częstość występowania bólu, objawy towarzyszące, choroby współistniejące).Możesz przygotować się do wizyty (kliknij w linki poniżej):
  • Neurolog przeprowadzi badanie neurologiczne, zapozna się z wynikami przeprowadzonych wcześniej badań, zaleci wykonanie badań dodatkowych, w tym neuroobrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) lub konsultacji.
  • Po postawieniu rozpoznania zostanie ustalony szczegółowy plan leczenia, lekarz wybierze odpowiednie dla ciebie postępowanie:
    • Leczenie farmakologiczne – leki przeciwpadaczkowe, przeciwdepresyjne, leki znieczulające miejscowo
    • Blokady, czyli ostrzykiwanie chorego nerwu lekiem przeciwbólowym
    • Leczenie operacyjne
    • Neurolezja, kriolezja
    • Gamma-Knife
    • Psychoterapia

Opisano około 200 zespołów bólowych w obrębie głowy i twarzy, poniżej kilka z nich:

  • Hemikrania napadowa – częste, krótkie (2-30 min), silne, rwące, jednostronne ataki bólu z towarzyszącym łzawieniem, wyciekiem z nosa
  • SUNCT – krótkotrwały (5-120 sekund), jednostronny ból głowy przypominający neuralgię z towarzyszącym przekrwieniem spojówek i łzawieniem
  • Kłujący ból głowy- doznania w formie serii ukłuć, powtarzających się nieregularnie na przestrzeni godzin lub dni
  • Kaszlowy ból głowy -poprzedzony napadem kaszlu, trwa kilka minut
  • Wysiłkowy ból głowy- poprzedzony aktywnością fizyczną, trwa od 5 minut do 24 godzin. Najczęściej obustronny. Po wystąpieniu pierwszego epizodu nagłego bólu spowodowanego wysiłkiem fizycznym należy pilnie zgłosić się do szpitala celem przeprowadzenia odpowiednich badania diagnostyczne w celu wykluczenia krwotoku podpajęczynówkowego i rozwarstwienia tętnicy.
  • Ból głowy związany z aktywnością seksualną - wyróżnia się trzy odmiany: ból w trakcie osiągania podniecenia seksualnego (tępe lub rwące doznania w okolicy potylicznej i szyi), ból w trakcie orgazmu (ostry, eksplodujący napad bólu) oraz ból po stosunku. Po wystąpieniu pierwszego epizodu nagłego silnego bólu w trakcie stosunku należy pilnie zgłosić się do szpitala celem przeprowadzenia odpowiednich badania diagnostyczne w celu wykluczenia krwotoku podpajęczynówkowego i rozwarstwienia tętnicy.
  • Śródsenny ból głowy - rozlany, tępy ból głowy, pojawiający się w kilka godzin po zapadnięciu w sen. Trwa do kilku godzin, nie powoduje żadnych charakterystycznych objawów.
  • Hemikrania ciągła - ból o umiarkowanym natężeniu, ciągły, jednostronny, zmieniający się w czasie.
  • Codzienny uporczywy ból głowy - ból głowy występujący najczęściej obustronnie, ściskający lub uciskający, wykazuje małe lub umiarkowane nasilenie i nie zależy od zwykłej codziennej aktywności fizycznej. Przypomina przewlekły ból głowy typu napięciowego. Świeżo rozpoznany nieustający ból głowy musi być różnicowany z przyczynami wtórnymi. Zdarza się jednak, że pacjent skarży się na ciągły ból o charakterze napięciowym o dokładnie zdefiniowanym początku, którego genezy nie można jasno określić.
  • Ból głowy spowodowany nadużywaniem leków przeciwbólowych - rozwija się w następstwie regularnego nadużywania (przez co najmniej 3 miesiące) leków przeciwbólowych. Występuje przez ponad połowę dni w miesiącu. Pojawia się u pacjentów z pierwotnym bólem głowy (np. migreną, napięciowym bólem głowy). Występuje tutaj samonapędzający się mechanizm – kiedy ból głowy powraca po odstawieniu leków przeciwbólowych, pacjent zażywa je w coraz większych ilościach.
  • Szyjnopochodny ból głowy - może obejmować szyję, okolicę potyliczną, okolicę żuchwy, gałek ocznych, ale też ramiona. Ból ma zazwyczaj charakter połowiczy, wykazuje umiarkowane nasilenie, jest niepulsujący, może trwać od kilku godzin do kilku tygodni.
Jeśli występują u Ciebie bóle głowy, szukasz rozpoznania i leczenia – umów się na wizytę do neurologa.
Powstaje w wyniku uszkodzenia układu nerwowego, gdy zostaje zaburzone przewodzenie informacji ruchowych i czuciowych wzdłuż włókien nerwowych lub odbiór tych informacji w rdzeniu kręgowym i mózgu. Dotyka do 10 % ludności. Na skutek uszkodzenia nerwów, albo też wskutek zaburzenia ich działania zaczynają one wysyłać do mózgu nieprawidłowe, wyolbrzymione i zniekształcone informacje o bólu. Jest to ból neuropatyczny, który wynika z uszkodzenia obwodowego układu nerwowego (nerwów), taki ból nazywa się wtedy nerwobólem, neuralgią lub neuropatią. W przypadku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (mózgu lub rdzenia kręgowego) mózg również odbiera sygnały bólowe o „ nieistniejącym” uszkodzeniu. Jest to ośrodkowy ból neuropatyczny.  

Główne objawy:

  • uciążliwy, nieprzyjemny, piekący, palący, przeszywający ból
  • bólowi towarzyszy drętwienie, mrowienie, palenie, parzenie kończyn, uczucie zimna lub gorąca w kończynach, wrażenie osłabienia kończyn.
  • często występuje przeczulica skóry; ból może pojawiać się pod wpływem dotyku, podmuchów powietrza, kontaktu z ubraniem, ciepła lub zimna.
  • pojawiają się skrajne reakcje jak nadmierna odpowiedź na bodziec bólowy lub zniesienie czy też osłabienie czucia
  • ból może mieć stały lub napadowy charakter, kiedy nagle pojawia się jako krótkotrwałe, niezwykle silne, wręcz przeszywające uczucie odbierany jest często jako „porażenie prądem”
  • dolegliwości najczęściej nasilają się w nocy zaburzając sen lub wręcz powodując bezsenność.
  • często uszkodzeniu nerwu towarzyszą obrzęki, zmiany skórne, wypadanie włosów, brak lub wzmożona potliwość, zaburzenia unaczynienia - blade sine, zimne kończyny.
 

Ból neuropatyczny występuje w wielu chorobach i stanach:

  • dyskopatiach, zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa
  • cukrzycy (polineuropatia cukrzycowa), miażdżycy tętnic, nowotworach,
  • chorobach hematologicznych np. szpiczaku mnogim,
  • chorobach reumatologicznych np. reumatoidalnym zapaleniu stawów , twardzinie, toczniu
  • boreliozie,
  • półpaścu i innych chorobach zakaźnych
  • AIDS,
  Neuropatie są chorobami przewlekłymi, bardzo trudnymi w leczeniu. Często wraz z tymi schorzeniami współwystępują inne zaburzenia, najczęściej lęk, depresja i bezsenność, dlatego ważna jest opieka psychologiczna.  

W leczeniu bólu neuropatycznego stosujemy:

  • Leki przeciwpadaczkowe i przeciwdepresyjne
  • Leki znieczulające miejscowo i ogólnie
  • leki przeciwbólowe (w tym opioidowe)
  • leki wzmacniające racę uszkodzonych struktur nerwowych
  • termolezje, kriolezje
  Jeśli podejrzewasz u siebie ból neuropatyczny, potrzebujesz potwierdzenia rozpoznania oraz włączenia leczenia – umów się na wizytę do neurologa. Możesz ocenić swój - skala wykrywania bólu neuropatycznego
Zespół rozlanego przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego, któremu towarzyszy wiele anatomicznych bólowych punktów spustowych. Dotyczy 1-5 % populacji ogólnej. Występuje częściej u kobiet.

Objawy:

  • ból mięśniowo-powięziowy
  • zwiększone napięcie mięśni
  • zmęczenie
  • zaburzenia snu
  • nadwrażliwość na dotyk, drętwienia
  • suchość i swędzenie oczu
  • zaburzenia pamięci i koncentracji
  • bóle głowy
  • uczucie zimna, nocne poty
  • chorobie może towarzyszyć zespół jelita drażliwego, zespół przewlekłego zmęczenia, zespół niespokojnych nóg
  Zimno, zaburzenia snu, niepokój, duża wilgotność powietrza, zmiany pogody, zmęczenie i stres nasilają objawy u większości pacjentów. W leczeniu stosuje się leki przeciwpadaczkowe, przeciwdepresyjne, nasenne oraz metody niefarmakologiczne, np. ćwiczenia aerobowe, terapia, poznawczo-behawioralna, akupunktura, terapia manualna, psychoterapia, krioterapia, TENS, laseroterapia. Podejrzewasz u siebie fibromialgię? Potrzebujesz diagnozy i leczenia? Umów się na wizytę do neurologa.
Jedno z głównych powikłań neurologicznych cukrzycy. Występuje średnio u 30% chorych na cukrzycę. W początkowym okresie może przebiegać skrycie bez żadnych subiektywnych objawów klinicznych. Najczęstsza jej postać to dystalna polineuropatia czuciowo-ruchowa.  

Objawy:

  • mrowienie , ból, drętwienie , palenie, pieczenie, kłucie, początkowo w stopach obustronnie następnie objawy rozszerzają się wyżej do podudzi i ud, mogą obejmować dłonie
  • osłabienie siły mięśniowej najczęściej dystalnie – stóp
  • zmiany troficzne na skórze stóp doprowadzające do owrzodzeń
  • zaniki mięśni
  • zaburzenia w odczuwaniu dotyku, bólu i temperatury oraz wibracji
Leczenie polineuropatii cukrzycowej, zwłaszcza w zaawansowanych przypadkach jest trudne, czasem nieskuteczne. Dlatego zasadniczą rolę odgrywa profilaktyka – wczesne wykrywanie cukrzycy, przestrzeganie diety, kontrola glikemii, tryb życia, unikanie infekcji urazów.  

W leczeniu stosuje się:

  • leki przeciwpadaczkowe oraz przeciwdepresyjne
  • lidokainę
  • opioidy
  • leki stosowane powierzchniowo
Chorujesz na cukrzycę? Zauważyłeś u siebie objawy opisane powyżej? A może nie masz objawów polineuropatii, ale chcesz sprawdzić czy występują u ciebie odchylenia w badaniu neurologicznym sugerujące wczesną fazę choroby? Umów się na wizytę do neurologa. Możesz ocenić swój - skala wykrywania bólu neuropatycznego
Ból w neurologii stanowi sam w sobie jednostkę chorobową jak np. bóle głowy, neuralgia trójdzielna towarzyszy również lub jest głównym objawem wielu innym chorób neurologicznych. Najczęściej występuje: w stwardnieniu rozsianym, w Chorobie Parkinsona, w dystoniach (np. kręcz karku), w neuropatiach, w polineuropatiach (cukrzycowej i innych), w zespołach z ucisku (np. zespół cieśni kanału nadgarstka), po udarze mózgu, w wyniku uszkodzenia rdzenia kręgowego, po urazach, w chorobach układu ruchu z powikłaniami neurologicznymi (np. uszkodzenie nerwów obwodowych w wyniku dyskopatii).  

Ból w Chorobie Parkinsona

W chorobie Parkinsona ból występuje u około połowy chorych. Najczęściej są to bóle mięśniowe kończyn, szyi, grzbietu i okolicy lędźwiowej spowodowane wzmożonym napięciem mięśniowym. Ból powoduje też sama choroba związana z nieprawidłowym poziomem i funkcjonowaniem przekaźników w obrębie mózgu. Często pierwszym objawem choroby są nieokreślone bóle barku, ręki, nogi występujące po tej samej stronie ciała, po której po pewnym czasie rozwiną się objawy choroby. Bóle mogą też powodować objawy występujące w zaawansowanym stadium choroby jak np. skurcze dystoniczne kończyn. U chorych występuje natomiast nadwrażliwość na niektóre bodźce bólowe. Leczenie polega na właściwie dobranej rehabilitacji (ćwiczenia i fizykoterapia). W zaawansowanych postaciach choroby dodatkowo stosuje się leki przeciwdrgawkowe oraz zmniejszające napięcie mięśniowe. Przy dużym napięciu mięśni stosuje się leczenie toksyną botulinową.  

Ból w dystoniach

Dystonia polega na przymusowych ruchach części ciała najczęściej głowy lub kończyny powodujących jaj nieprawidłowe ustawienie. Do najczęstszych dystonii należą kręcz karku, blefarospazm, dystonia twarzy i kurcz pisarski. Ból wywołany jest przez stałe, nadmierne napięcie mięśni objętych dystonia i wykonujących przymusowy ruch. Najskuteczniejszym sposobem leczenia bólu jest leczenie dystonii za pomocą toksyny botulinowej. Iniekcje toksyny botulinowej powodują ustąpienie nieprawidłowego przymusowego ruchu mięśni.  

Ból w zespole niespokojnych nóg

Głównym objawem zespołu są nieprzyjemne, często nieokreślone, czasem bolesne doznania czuciowe w obrębie kończyn (najczęściej nóg). Chorzy skarżą się na uczucie pieczenia, mrowienia, drętwienia, zmęczenia, które występuje wieczorem lub po położeniu do łóżka, czasem podczas długotrwałego siedzenia. Ulgę przynosi poruszanie kończynami, dolegliwości często ustępują po wstaniu i chodzeniu. Leczenie polega na leczeniu choroby podstawowej tj. zespołu niespokojnych nóg.
Ocenia się, że około 75 % chorych z zaawansowaną chorobą nowotworową wymaga stałego leczenia przeciwbólowego. W grupie chorych z przerzutami nowotworowymi odsetek ten sięga 100%. Ból jest wywołany bezpośrednio przez guz nowotworowy oraz w wyniku niszczenia tkanek otaczających; naciekania nerwów, tkanek miękkich, kości i narządów wewnętrznych. Często jest spowodowany zaburzeniami funkcji innych narządów, uszkodzonymi przez rozrastający się nowotwór. Ból może być też następstwem leczenia samej choroby nowotworowej. Przykładem jest ból tkanek, rozciętych podczas zabiegu operacyjnego, ból generowany przez uszkodzone  w wyniku radioterapii nerwy, ból związany z zapaleniem tkanek, spowodowanym przez stosowane do leczenia nowotworów środki chemiczne (np. zapalenie pęcherza moczowego) lub ból wywołany przez zmiany popromienne. Leczenie bólu, poza podawaniem środków przeciwbólowych powinno opierać się na ocenie jego przyczyny, a następnie wdrożeniu takiego sposobu postępowania, którego celem jest zlikwidowanie lub zmniejszenie tej przyczyny. Należy pamiętać, że ból jest mocniej odczuwany, gdy chory ma problemy ze snem, które mogą być spowodowane przez sam ból, ale także wystąpić z powodu depresji, przeżywania swojej choroby, martwienia się o los bliskich. Niezbędne jest wówczas podanie leków przeciwdepresyjnych, nasennych lub uspokajających. Odczuwaniu bólu towarzyszą rozmaite  reakcje somatyczne, za które odpowiedzialne jest pobudzenie układu autonomicznego. Do objawów wegetatywnych należą m.in. przyspieszenie akcji serca, wzrost ciśnienia tętniczego, wzmożona potliwość. W leczeniu bólu nowotworowego problem stanowią bóle końca dawki (end of dose pain) występujące u pacjentów leczonych przewlekle opioidami - pojawiają się wraz z ustępowaniem ich działania, regularnie, przed porą podania kolejnej porcji leku przeciwbólowego. Ich obecność wiąże się z obniżeniem stężenia terapeutycznego leku wskutek podania zbyt małej dawki lub szybszego, niż można było oczekiwać, wchłaniania leku, bądź też źle zaplanowanej terapii (zbyt długie przerwy między podaniami przekraczające czas działania opioidu). Kolejnym, przysparzającym wiele problemów jest ból przebijający (ang. breakthrough pain). Jest to nagły, przemijający, zaostrzający się ból, występujący u pacjentów, u których ból nowotworowy kontrolowany jest przez stałe podawanie opioidowych leków przeciwbólowych i leków wspomagających. Bóle przebijające są bardzo dokuczliwe. Występują nagle, napadowo, narastają szybko (do 3 minut),  są krótkotrwałe (średnio około 30-minutowe epizody), niezwykle silne. “Przebijają się” ponad poziom normalnych odczuć bólowych. Najczęściej pojawiają się bez uchwytnej przyczyny, ale też mogą je wywoływać konkretne sytuacje takie jak ruch, kaszel, defekacja, połykanie, stres, emocje. Mają identyczną lokalizację, zasięg oraz opisywane są podobnie jak bóle podstawowe. Przykładem może być napadowy, krótkotrwały ból o bardzo dużym potencjale u chorych na raka trzustki, czy atak bólu kostnego w przypadku wtórnych zmian (przerzutów) w przebiegu choroby nowotworowej. W leczeniu bólu nowotworowego opracowano skuteczny schemat postępowania tzw drabina analgetyczna. Schemat wyróżnia trzy stopnie intensywności leczenia - zależnie od poziomu odczuwania bólu. Farmakoterapia wg wskazań drabiny może być skuteczna u 70–90 % chorych z bólami nowotworowymi. 1 stopień – przy bólu o niewielkim nasileniu - lekiem z wyboru są analgetyki nieopioidowe - do których zalicza się: paracetamol, metamizol, niesteroidowe leki przeciwzapalne (ibuprofen, kwas acetylosalicylowy, diklofenak) + ewentualnie lek wspomagający 2 stopień – słaby lek opioidowy - tramadol, kodeina, dihydrokodeina + ewentualnie analgetyki nieopioidowe z I stopnia drabiny + ewentualnie lek wspomagający 3 stopień – przy bardzo silnych bólach -silny lek opioidowy - morfina (podawana podskórnie/doustnie), fentanyl w postaci systemu transdermalnego (plastry), buprenorfina, oksykodon + ewentualnie analgetyki nieopioidowe z I stopnia drabiny + ewentualnie lek wspomagający.  

W leczeniu bólów nowotworowych powszechnie stosuje się również leki przeciwpadaczkowe, przeciwdepresyjne oraz inne metody:

  • blokady
  • neurolizy
  • leczenie paliatywne
Prewencja, diagnostyka i leczenie urazów sportowych to wizytówka Athletico Med. Nieodpowiednie przygotowanie ogólnoustrojowe, nieprawidłowy wzorzec ruchu, niedostateczne rozciąganie mięśni , ścięgien i powięzi , oraz brak odpowiedniej rozgrzewki przed aktywnością sportową to najczęstsze przyczyny urazów stawów. Zespół AthleticoMed oferuje diagnostykę USG narządu ruchu wykonywaną przez ortopedów biegłych w leczeniu urazów sportowych. Nasz zespół fizjoterapeutów oferuje unikalną bieżnie diagnostyczną ZEBBRIS FDM-T umożliwiającą najdokładniejszą w regionie diagnostykę ruchu z rozszerzeniem o wielopłaszczyznową analizę Video i S-EMG. Nasz zespół będzie pracował ze sportowcem nad każdym aspektem jego fizyczności pomagając w osiągnieciu życiowej formy bez kontuzji. Sportowcom kontuzjowanym oferujemy najkrótszą i najefektywniejszą drogę wyjścia z kontuzji służąc kwalifikacjami i doświadczeniem naszego zespołu.
Niemal każdy dorosły człowiek przynajmniej raz w życiu odczuwa ból pleców. Sam w sobie ból pleców nie jest chorobą, ale objawem wielu chorób dotyczących narządów położonych wewnątrz klatki piersiowej i jamy brzusznej. Jedną z częstszych przyczyn bólu pleców jest ból kręgosłupa. W 80% przypadków mija on po krótkim czasie, często jednak powraca. W pozostałych 20% - nie ustępuje i staje się dolegliwością przewlekłą. Czym jest? Z jednej strony ból kręgosłupa nie jest chorobą, ale objawem niekorzystnych zmian w strukturach budujących oś strukturalno-czynnościowo-podporową człowieka jaką jest kręgosłup. Z drugiej strony utrzymujący się przez długi czas - przechodząc w stan przewlekły – jest chorobą, taką samą jak inne chroniczne choroby, np. cukrzyca czy nadciśnienie. I tak jak w innych przewlekłych chorobach, leczenie jest zwykle złożone i długotrwałe. W obrębie kręgosłupa znajduje się wiele struktur anatomicznych, które mogą być źródłem dolegliwości. Jedną z częstszych przyczyn, zwłaszcza u młodych ludzi (do 40-go roku życia,) jest choroba dysku (krążka międzykręgowego). Wysunięcie dysku może być przyczyną bólu pleców ostrego (tzw. "wypadniecie dysku") lub przewlekłego (zmiany degeneracyjne dysku). Jeżeli ból występuje w okolicy wysuniętego krążka międzykręgowego nazywany jest popularnie "lumbago" lub "korzonki", jeżeli dysk uciska na korzeń nerwowy powodując dokuczliwe promieniowanie do kończyny powstaje tzw. rwa np. kulszowa, udowa, barkowa. Choroba dysku odpowiada za około 40% wszystkich dolegliwości bólowych kręgosłupa. Drugą częstą przyczyną przewlekłych dolegliwości kręgosłupa, szczególnie u osób powyżej 60-go roku życia, jest stenoza (zwężenie) kanału kręgowego. Kanał kręgowy to przestrzeń dookoła rdzenia kręgowego, w której znajdują się nerwy biegnące do kończyn. Kiedy z wiekiem kanał zwęża się, staje się za ciasny dla nerwów, pojawia się ból i osłabienie w kończynach. Pacjenci skarżą się, że kończyny drętwieją, mają trudności w chodzeniu, osłabione ręce. Źródłem uciążliwych dolegliwości mogą być też choroby pozostałych struktur wchodzących w skład układu podporowego człowieka takie jak: zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa (15-25%), stawów krzyżowo-biodrowych (20-30%), oraz tkanek okołokręgosłupowych; ścięgien, więzadeł i mięśni otaczających kręgosłup. Jak diagnozujemy? Pierwszym krokiem jest ustalenie, jeśli to możliwe, co jest źródłem bólu. To bardzo ważne, ponieważ pacjent zasługuje na to, by poznać diagnozę. Prawidłowo postawione rozpoznanie ułatwia planowanie właściwego i skutecznego leczenia. Mając ustaloną diagnozę, planujemy leczenie. Prawie zawsze istnieje możliwość dokładnego zdiagnozowania źródła dolegliwości. Czasami można to precyzyjnie ustalić już za pomocą samego badania w gabinecie. Bardzo często potrzebne są badania obrazowe: rentgenodiagnostyka, oraz badanie rezonansem magnetycznym (MRI). Pozwala ono wykryć zmiany w dyskach, stawach kręgosłupa oraz w otaczających kręgosłup tkankach. W przypadku dolegliwości pochodzących ze stawów okołokręgowych, stawu biodrowo-krzyżowego oraz korzenia nerwowego ostateczne ustalenie źródła cierpienia może odbyć się przy pomocy blokady diagnostycznej. W przypadku podejrzenia dolegliwości, pochodzących z dysku konieczne może być wykonanie dyskografii prowokacyjnej. Jak leczymy? Na początku trzeba powiedzieć, że tego rodzaju dolegliwości nie da się wyłączyć tak jak się wyłącza światło. Leczenie jest najczęściej długotrwałym i złożonym procesem. Na podstawie informacji uzyskanych w procesie diagnozowania, lekarz koordynujący podejmie decyzje co do dalszego postępowania. Ponad 90% dolegliwości bólowych kręgosłupa można i należy leczyć zachowawczo. Wbrew pokutującym stereotypom leczenie zachowawcze to przede wszystkim rehabilitacja. Farmakoterapia w bólach kręgosłupa jest jedynie leczeniem objawowym. Wskazaniem do leczenia operacyjnego za wyjątkiem schorzeń onkologicznych, urazów i postaci porażennych choroby zwyrodnieniowej jest wyczerpanie możliwości leczenia zachowawczego.
Choroba zwyrodnieniowa krążka międzykręgowego zwana popularnie dyskopatią jest chorobą krążka międzykręgowego. Krążek jest strukturą budującą kręgosłup i umiejscowiony jest pomiędzy trzonami kręgów. Zadaniem krążka jest umożliwienie i amortyzowanie ruchów kręgosłupa. Krążek międzykręgowy zbudowany jest z jądra miażdżystego i pierścienia włóknistego i składa się głównie z wody. Proces zwyrodnieniowy rozpoczyna się od odwodnienia krążka międzykręgowego. Odwodnienie, utrata sprężystości i zwiotczenie pierścienia włóknistego prowadzą do uszkodzenia struktury krążka. Główną przyczyną chorób kręgosłupa jest współczesny tryb życia i pracy. Chorobie sprzyja brak aktywności fizycznej a szczególnie osłabienie mięśnie brzucha, nieumiejętne dźwiganie, wady postawy, nadwaga i urazy. Brak ruchu i nieprawidłowa postawa powodują z kolei zbyt duże obciążenie kręgosłupa i szybsze zużywanie się jego tkanek. Powszechną przyczyną dyskopatii jest niewłaściwa pozycja siedząca podczas pracy, która powoduje przyjmowanie nieprawidłowej postawy i nadmierne obciążenie kręgosłupa. Błędem jest wielogodzinna, bez przerw praca przy komputerze. Podczas siedzenia przy biurku ważna jest odpowiednia wysokość i ruchomość krzesła a oczy powinny znajdować się na wysokości górnej krawędzi monitora. Dyskopatia jest również częstą chorobą u kierowców, unieruchomionych za kierownicą i dodatkowo narażonych na wibracje. Na choroby kręgosłupa narażone są też osoby pracujące fizycznie i dźwigające ciężary. W wyniku długotrwającego przeciążenia albo też w wyniku związanych z wiekiem zmian zwyrodnieniowych dochodzi do wysunięcia krążka a dokładnie jądra miażdżystego. Powstaje wypuklina, a w późniejszym okresie przepuklina krążka międzykręgowego. Znacznie rzadziej wysunięcie powstaje nagle w wyniku gwałtownego nieprawidłowego ruchu, zbyt dużego przeciążenia lub urazu. Najczęściej dyskopatia powstaje w odcinku lędźwiowym na wysokości L5-S1 i L4-L5, szyjnym w odcinku C6-C7, oraz C5-C6, najrzadziej występuje w odcinku piersiowym. Objawy kliniczne zależą od poziomu uszkodzenia i kierunku wysuwania się krążka międzykręgowego. Jeżeli przepuklina wysuwa się centralnie w kierunku kanału kręgowego dochodzi do zwężenia kanału (stenozy) a przepuklina może uciskać worek oponowy i znajdujący się wewnątrz rdzeń kręgowy. W przypadku bocznego wysunięcia, przepuklina może uciskać korzenie nerwowe. Charakterystyczną cechą jest wielofazowość przebiegu choroby. Najczęstszą i zazwyczaj pierwszą zgłaszaną dolegliwością jest ból na wysokości uszkodzenia kręgosłupa i struktur przyległych. Ból może być tak silny, że uniemożliwia poruszanie się. Bólowi towarzyszy przymusowe ustawienie krzywizn kręgosłupa, zmniejszenie jego ruchomości oraz wzrost napicia mięśni przykręgosłupowych. Przyjmowanie niefizjologicznych pozycji, nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa prowadzi do dalszego przeciążenia samego kręgosłupa oraz mięśni podtrzymujących kręgosłup, co dodatkowo powoduje nasilenie bólu. Jeżeli przepuklina uciska na korzeń nerwowy, ból promieniuje do kończyny wzdłuż dróg nerwowych, powstaje rwa, w zależności od miejsca ucisku nazywana kulszową, udową lub ramienną. U części pacjentów w początkowym okresie ból ustępuje po kilku, kilkunastu dniach, często nawet bez leczenia. Po pewnym czasie dochodzi do nawrotu choroby a dolegliwości stają się coraz silniejsze, trwają dłużej, w końcu nie ustępują. Pojawiają się objawy świadczące o narastającym uszkodzeniu struktur kręgosłupa i nerwów. Występują zaburzenia czucia powierzchniowego w zakresie unerwianym przez uciśnięty korzeń nerwowy, może wystąpić drętwienie, mrowienie czasem ból o charakterze pieczenia lub palenia (ból neuropatyczny). W późniejszym okresie występuje niedowład, czyli osłabienie siły mięśni, np. opadanie stopy oraz zanik mięśni unerwianych przez uciśnięty korzeń nerwowy. Leczenie schorzeń kręgosłupa rozpoczyna się od właściwie przeprowadzonej diagnostyki.  

Rutynowo mają zastosowanie:

  • Badania rtg, które często traktowane jako badanie wstępne
  • Badanie MRI kręgosłupa, które jest najdokładniejszym badaniem ukazującym tkanki miękkie; krążki międzykręgowe, szpik kostny, więzadła i mięśnie.
  • W wybranych przypadkach dla zobrazowania zmian struktury kostnej kręgów, złamań trzonów i łuków wykonuje się badanie CT.
Przy niemych klinicznie zmianach stwierdzanych w badaniu MRI, zastosowanie mają metody elektrofizjologiczne czyli EMG, która bezpośrednio ocenia czynność czuciowych i ruchowych włókien nerwowych Leczenie schorzeń kręgosłupa jest procesem długotrwałym, wieloetapowym i zależy od stopnia zaawansowania choroby. W ostrym okresie choroby celem jest zniesienie bólu poprzez stosowanie leków przeciwbólowych z grupy NLPZ, czasem leków obniżających wzmożone napięcie mięśniowe. Po okresie ostrych objawów bólu celem leczenia jest przywrócenie równowagi statyczno-dynamicznej kręgosłupa. W leczeniu najważniejsza jest indywidualna kinezyterapia ewentualnie wspomagana zabiegami fizykalnymi i farmakoterapią. Czasami niezbędne jest włączenie leczenia przeciwdepresyjnego. W wybranych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne.  

Szczegółowe leczenie schorzeń kręgosłupa omówiono w zakładkach:

  • RWA KULSZOWA, RWA UDOWA, RWA BARKOWA, RWA RAMIENNA
  • BÓLE STAWÓW
  • CHOROBA ZWYRODNIENIOWA STAWÓW
Najczęstszą przyczyną rwy jest przepuklina krążka międzykręgowego.. W wyniku zmian zwyrodnieniowych krążka międzykręgowego, , wybrzusza się włóknisty pierścień lub wypada galaretowate jądro tzw. "dysk". Dysk zaczyna uciskać korzenie nerwowe, co powoduje ból, który promieniuje do kończyny. Najczęściej uszkodzeniu ulega lędźwiowy odcinek kręgosłupa. Poza przepukliną krążka innymi przyczynami schorzenia mogą być zmiany zwyrodnieniowe stawów i kręgów kręgosłupa, lokalne stany zapalne, czasem choroby zakaźne, cukrzyca, zmiany nowotworowe. Atak rwy kulszowej lub udowej często jest spowodowany przeciążeniem kręgosłupa np. ciężką pracą fizyczną czy też intensywnym wysiłkiem fizycznym. Dotyczy to szczególnie osób, które na co dzień prowadzą siedzący tryb życia. Słabe mięśnie pleców i brzucha w chwili zwiększonego wysiłku nie są w stanie dobrze podtrzymywać kręgosłupa i krążki międzykręgowe wysuwają się. Rwa kulszowa występuje częściej u osób, których dieta uboga jest w wapń, sole mineralne i witaminy. Jednym z najistotniejszych czynników ryzyka choroby dyskowej kręgosłupa jest palenie tytoniu. Głównym i najważniejszym objawem jest ból okolicy lędźwiowej, promieniujący do pośladka, tylnej powierzchni uda, łydki albo stopy. Może towarzyszyć mu uczucie drętwienia wymienionych okolic ciała. Zmniejszanie bólu przynosi odpoczynek w odpowiedniej pozycji – należy położyć się na twardym podłożu, lekko ugiąć nogi i podsunąć pod kolana zrolowany koc czy poduszkę. Najczęściej ból ustępuje samoistnie po kilku dniach, dlatego przy braku obecności niepokojących objawów pozostaje łagodne leczenie zachowawcze. Do niepokojących objawów należy nasilenie bólu mimo leczenia, brak poprawy w ciągu 6 tygodni, niedowład mięśni kończyny dolnej(pacjent chodząc zaczepia stopą o podłoże), zaburzenia funkcji zwieraczy pęcherza moczowego i/lub odbytu (zaburzenia czynności mikcji i defekacji) oraz zaburzenia czynności seksualnych. Te objawy (zwane porażennymi) są wskazaniem do pilnego kontaktu z lekarzem specjalistą najlepiej neurochirurgiem. Zazwyczaj gwarantem ich ustąpienia jest pilna interwencja neurochirurgiczna poparta bezzwłoczną indywidualną rehabilitacją. Innym częstym rodzajem rwy jest rwa ramienna lub rzadziej barkowa. Są one konsekwencja ucisku korzeni szyjnych. Ból promieniuje od szyi przez całą kończynę górną aż do palców do ramienia. W rwie barkowej ucisk korzenia C5 wywołuje ból promieniujący do barku. Często występują parestezje, czyli dokuczliwe i bardzo nieprzyjemne uczucie mrowienia, drętwienia, a w najbardziej zaawansowanych postaciach niedowłady. O ile nie doszło do postaci porażennej leczenie operacyjne powinno być poprzedzone leczeniem zachowawczym, które u pacjenta z aktywnym podejściem do własnego zdrowia prawie zawsze kończy się sukcesem!  

Rwa ramienna:

Degeneracja krążka m- kręgowego jest najczęstszą przyczyna radikulopatii szyjnej zwanej też w zależności od dominującego objawu rwą ramienna bądź barkową. Objawy radikulopatii najczęściej są następstwem ucisku korzeni nerwowych na poziomie C5/C6 i C6/C7 (rwa ramienna) Znacznie rzadziej dochodzi do ucisku korzeni na poziomie C5 (rwa barkowa). Wiodącym objawem radikulopatii szyjnej jest ból karku/szyji promieniujący do kończyny górnej. Dolegliwościom bólowym mogą towarzyszyć zaburzenia czucia ,a w najbardziej zaawansowanych postaciach niedowład. Najczęstszą przyczyną radikulopatii szyjnej jest choroba zwyrodnieniowa krążka m- kręgowego zwłaszcza przy bocznej zachyłkowej lub dootoworowej orientacji przepukliny. Już dokładne badanie kliniczne z dużym prawdopodobieństwem pozwala określić poziom ucisku na korzeń i „źródło” radikulopatii. Podstawowym badaniem obrazowym precyzującym diagnozę jest tomografia rezonansu magnetycznego (RM). Dzięki temu badaniu można dokładnie określić rodzaj i lokalizację patologii oraz zindywidualizować proces terapeutyczny. U większości pacjentów radikulopatie szyjna można skutecznie leczyć zachowawczo. Modyfikacja trybu życia, indywidualna kinezyterapia, fizykoterapia i farmakoterapia nlpz w ostrej fazie daje zadowalający efekt u ponad 90% pacjentów. Wskazania do operacji to ciężki bądź narastający deficyt neurologiczny, oraz silny zespół korzeniowy nie ustępujący po 6- 12 tygodniach leczenia zachowawczego.
Bólem stawów nazywamy ból zlokalizowany w obrębie stawów, wynikający z uszkodzenia samego stawu, otaczających go struktur (takich jak więzadła, ścięgna czy kaletki maziowe), a czasami z innych przyczyn, niezwiązanych bezpośrednio ze stawem. Istnieje bardzo wiele przyczyn bólu stawów. Najczęściej ból stawu związany jest z przeciążeniem otaczających go struktur (ścięgien, więzadeł i torebek stawowych) np. po intensywnej pracy fizycznej lub ćwiczeniach lub po urazie stawu. U osób starszych częstą przyczyną bólu stawów jest choroba zwyrodnieniowa, rzadziej polimialgia reumatyczna lub reumatoidalne zapalenie stawów. Jeżeli ból stawów nie mija w ciągu kilku dni lub towarzyszą mu inne niepokojące objawy może być oznaka poważnej choroby.  

Do lekarza należy zgłosić się zawsze w przypadku gdy:

  • bólowi stawów towarzyszy obrzęk, zaczerwienienie, ocieplenie stawu oraz ograniczenie jego ruchomości
  • występuje sztywność poranna tj problem z rozruszaniem się trwający ponad godzinę
  • występują tzw. objawy ogólne, takie jak zmęczenie, gorączka, ból mięśni, utrata apetytu czy zmniejszenie masy ciała
  • ból stawów nasila się w nocy i wybudza ze snu
  • wystąpią inne niepokojące objawy.
Aby prawidłowo leczyć ból stawów, trzeba ustalić jego przyczynę. O tym, jakie badania należy wykonać, decyduje lekarz. W diagnostyce chorób reumatologicznych wykorzystuje się badania laboratoryjne oraz obrazowe. Na początku zleca się RTG lub USG chorego stawu. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie innych badań, np. punkcji stawu (w celu pobrania do analizy płynu stawowego), tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego.  

Leczenie bólu stawów zależy od jego przyczyny, składa się na nie leczenie farmakologiczne:

  • leki stosowane zewnętrznie,
  • leki doustne,
  • leki dostawowe

i leczenie niefarmakologiczne:

  • edukacja chorego
  • TENS
  • laseroterapia
  • ultradźwięki
  • pole magnetyczne
  • odciążanie stawu, w przypadku ostrego bólu stawu należy ograniczyć jego nadmierną aktywność, aby nie spowodować dalszych uszkodzeń.
  • ćwiczenia wzmacniające staw i poprawiające jego ruchomość; stosowane po ustąpieniu silnych dolegliwości (należy wykonywać pod okiem rehabilitanta)
W organizmie człowieka znajdują się stałe miejsca, w których przebiegający tam nerw, ze względu na występujące tam stosunki anatomiczne, ma skłonność do bycia uciśniętym. Ucisk na nerw może być spowodowany przez pogrubiały mięsień, więzadło lub wyrośl kostną. Do ucisku może dojść w czasie szczególnie głębokiego np. poalkoholowego snu lub w czasie znieczulenia operacyjnego. Ten rodzaj neuropatii, nazywany neuropatią z ucisku. Najczęstszą neuropatią uciskową jest ucisk nerwu pośrodkowego pod postacią zespółu cieśni kanału nadgarstka (ZCN) Choroba występuje częściej u kobiet, u osób korzystających zawodowo z klawiatury komputera lub wykonujących pracę obciążająca nadgarstek np. praca przy taśmie produkcyjnej. Ma tendencję do występowania na obydwu kończynach. Miejscem ucisku nerwu pośrodkowego jest nadgarstek, a dokładnie kanał nadgarstka (zespół kanału nadgarstka, zespół cieśni, zespół cieśni nadgarstka). Do charakterystycznych objawów zespołu cieśni kanału nadgarstka należą zaburzenia czucia na ręku dotyczące palców I, II i III od strony dłoni. W przypadku zespołu nerwu łokciowego miejscem ucisku jest najczęściej okolica nieco powyżej łokcia, gdzie nerw ten przebiega w stosunkowo płytkim rowku kostnym, tuż pod skórą (zespół uciskowy nerwu łokciowego w rowku, zespół rowka łokciowego), rzadziej w okolicy nadgarstka w tzw kanale Guyona (zespół kanału Guyona). Pierwszym objawem jest ból i drętwienie w obrębie IV i V palca oraz zewnętrznej strony ręki i przedramienia. W obu zespołach głównym objawem jest ból, mrowienie, drętwienie odpowiednich palców, ręki, okolicy nadgarstka z promieniowaniem do przedramienia, łokcia czy nawet barku. Występuje pogorszenie sprawności ręki, wypadanie przedmiotów z ręki. Dolegliwości typowo nasilają się nocą. W dłużej trwającej chorobie pozbawione impulsów nerwowych mięśnie ulegają stopniowemu zanikowi. Uciskowa neuropatia nerwu promieniowego  najczęściej powstaje wskutek wielogodzinnego ucisku ramienia przez ciężar własnego ciała (np. o poręcz ławki) lub głowę drugiej osoby, dochodzi wówczas do porażenia prostowników i ręka przybiera kształt opadający. Uszkodzenie to nazywane jest również „porażeniem sobotniej nocy”, gdyż zdarza się najczęściej po nadużyciu alkoholu i nagłym zaśnięciu. Występuje charakterystyczny niedowład ręki –ręka opadająca. Neuropatia strzałkowa (uszkodzenie nerwu strzałkowego) powstaje w wyniku uszkodzenia nerwu na podudziu, po jego zewnętrznej stronie, kilka centymetrów pod kolanem na wysokości główki kości strzałkowej. Do ucisku może dojść w wyniku noszenia wysokiego, twardego obuwia lub urazu w tej okolicy (np. upadek na motocyklu), w wyniku długotrwałego przebywania w pozycji z “założeniem nogi na nogę” lub na kolanach, też w czasie robót ogrodniczych w kucki. Powstaje równiez w wyniku zabiegów przeprowadzonych w pozycji „ ginekologicznej”. Objawia się opadaniem stopy zmuszającym do wysokiego unoszenia kolan w czasie chodzenia. Rozpoznanie każdej neuropatii stawia się na podstawie dolegliwości zgłaszanych przez pacjenta, badania kończyny, badania EMG i również USG. Najważniejszym badaniem jest EMG, które pozwala postawić rozpoznanie, określić lokalizację ucisku, a także stopień uszkodzenia nerwu, co jest istotne, przy prognozowaniu poprawy po leczeniu. Leczenie zależy od miejsca i przyczyny ucisku. Wyniki zależą od stopnia zaawansowania choroby w chwili rozpoczęcia leczenia, im nerw bardziej uszkodzony tym mniejsza szansa na pełne wyleczenie.  

Stosuje się leczenie:

  • leki p/bólowe,
  • leki poprawiające funkcje nerwu,
  • fizykoterapię elektroterapia
  • magnetoterapia
  • laseroterapia
  • unieruchomienie ręki na noc
  • blokady nerwu
  • chirurgiczne uwolnienie uciśniętego nerwu,
  • ćwiczenia usprawniające; bierne, czynno-bierne, czynne
  • akupunkturę.
Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą chorobą układu ruchu. Częstość występowania rośnie wraz z wiekiem. Występuje u ponad połowy osób po 40. roku życia. Zmiany zwyrodnieniowe można stwierdzić na zdjęciach radiologicznych u ponad 80% osób po 55 roku życia. Przyczyną jest uszkodzenie chrząstki stawowej, której zadaniem jest amortyzowanie ruchów stawu i umożliwienie przesuwania się powierzchni stawowych. Z czasem uszkodzeniu ulegają również kość pod chrząstką stawową, torebka stawowa, otaczające staw więzadła, ścięgna i mięśnie. Choroba zwyrodnieniowa, u niemal co piątej osoby powoduje ograniczenie sprawności. Najczęściej atakuje kolana, biodra, kręgosłup, stawy palców rąk i stóp, ale może dotyczyć każdego stawu. Chorobie zwyrodnieniowej stawów sprzyja: otyłość, brak aktywności fizycznej i osłabienie mięśni otaczających staw. Choroba zwyrodnieniowa kolana może być spowodowana m.in. częstym klęczeniem lub zginaniem kolana, choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych: podnoszeniem ciężkich przedmiotów lub długotrwałym staniem. Chorobie sprzyjają też niektóre formy sportu związane z nadmiernym przeciążeniem stawów i urazami, np. podnoszenie ciężarów, piłka nożna, zapasy, spadochroniarstwo, taniec – zwłaszcza uprawiane wyczynowo. Kobiety chorują częściej niż mężczyźni, choroba nasila się po menopauzie.  

Do objawów choroby zwyrodnieniowej stawów należą:

  • Ból który występuje na początku ruchu oraz podczas ruchu stawu. Ból ustępuje w spoczynku; nasila się pod koniec dnia. Ból odczuwany jest w zajętym stawie, rzadziej w sąsiednich stawach.
  • Sztywność – często występuje tzw. sztywność poranna (po obudzeniu się), ustępująca z reguły w ciągu 5-10 minut. Może się powtarzać w ciągu dnia po okresie bezruchu
  • Ograniczenie ruchomości stawu, pojawia się problem z wyprostowaniem lub zgięciem.
  • Trzeszczenia – mogą być odczuwalne przy ruchach stawu.
  • Zniekształcenie stawu
Jeśli wystąpią objawy choroby zwyrodnieniowej, należy się zgłosić się do lekarza! Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie objawów i zmian widocznych na zdjęciach radiologicznych. Czasem przydatne są inne badania takie jak USG stawów, tomografia komputerowa (TK) czy rezonans magnetyczny (MRI). W razie wystąpienia płynu w stawie lekarz może wykonać punkcję stawu i badanie płynu stawowego. Celem leczenia jest złagodzenie lub usunięcie dolegliwości i utrzymanie aktywnego trybu życia. Odpowiednie postępowanie pozwala zapobiec niesprawności, ważna jest odpowiednia rehabilitacja i dbanie o dobrą kondycję fizyczną.  

Postępowanie niefarmakologiczne jest niezbędnym elementem leczenia, pozwala znacząco zmniejszyć objawy choroby i liczbę zażywanych leków:

  • terapia fizykalna: PENS, TENS, krioterapia, laseroterapia, ultradźwięki, pole magnetyczne
  • utrzymanie prawidłowej masy ciała.
  • ćwiczenia fizyczne, program ćwiczeń powinien być wdrażany pod okiem rehabilitanta i kontynuowany w domu.
  • odciążanie stawu np. zaopatrzenie ortopedyczne: laski, kule i chodziki pomagające w poruszaniu się, wkładki korekcyjne do butów i odpowiednie obuwie zmniejszające obciążenie kręgosłupa oraz stawów kończyn dolnych.
  • unieruchomienie wskazane jest jedynie w przypadku znacznego zaostrzenia choroby z objawami zapalenia stawu.
  • urządzenia pomagające w codziennych czynnościach, np. uchwyty pomagające przy wstawaniu z wanny i wchodzeniu po schodach, odpowiednio wysokie łóżka.
  • edukacja chorego
Czasami konieczne jest zastosowanie leków. Do najczęściej stosowanych należą: paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne (podawane doustnie, domięśniowo lub zewnętrznie na skórę) i opioidy. W przypadku znacznego nasilenia objawów lekarz może zaproponować punkcję stawu oraz podanie leku bezpośrednio do jego wnętrza. Może to znacznie złagodzić objawy choroby zwyrodnieniowej. Po zabiegu czasami występuje przejściowe nasilenie objawów, które mija w ciągu jednej doby (w tym czasie nie wolno obciążać stawu). Zastosowanie leczenia chirurgicznego rozważa się w przypadku zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej, która znacznie ogranicza aktywność życiową, powoduje trudność w opanowaniu bólu i nie odpowiada na inne rodzaje leczenia.
To częsta przypadłość ludzi aktywnych. Nieodpowiednie przygotowanie ogólnoustrojowe, nieprawidłowy wzorzec ruchu, brak odpowiedniej rozgrzewki przed aktywnością sportową oto najczęstsze przyczyny urazów stawów. Szczegółowy opis urazów stawów znajdziesz w zakładce - Co boli?
Serce w organizmie człowieka to odpowiednik silnika w urządzeniu mechanicznym. Pracuje nieprzerwanie przez co najmniej kilkadziesiąt, a ostatnio coraz częściej przez ponad sto lat. Kardiologia to mocny punkt w ofercie AthleticoMed. Dysponujemy szeroką bazą diagnostyczną umożliwiającą zarówno przeprowadzenie diagnostyki przesiewowej różnorodnych schorzeń kardiologicznych, jak i ocenę wydolności układu krążenia u osób amatorsko i wyczynowo zajmujących się sportem.  

W ofercie AthleticoMed znajduje się diagnostyka:

  • ECHO Serca
  • próba wysiłkowa
  • badania holterowskie EKG i ciśnienia tętniczego
  • ergospirometria
Kardiologia w AthleticoMed to poza diagnostyką pełnoprofilowa, profesjonalna opieka kardiologiczna dla wszystkich osób którym dobra kondycja własnego serca „leży na sercu”.
Charakteryzuje się uczuciem dyskomfortu i niepokoju w kończynach dolnych, które pojawia się w stanie spoczynku, a ustępuje w czasie ruchu.  

Kryteria:

  • przymus poruszania kończynami dolnymi zazwyczaj połączony z nieprzyjemnym odczuciem w kk. dolnych lub przez nie wywołany
  • przymus poruszania lub nieprzyjemne odczucia ujawniają się lub nasilają podczas odpoczynku lub bezczynności (leżenie, siedzenie)
  • przymus poruszania lub nieprzyjemne odczucia częściowo lub całkowicie ustępują podczas ruchu (chodzenie, rozciąganie), przynajmniej na tak długo, jak te czynności są wykonywane
  • przymus poruszania lub nieprzyjemne odczucia są bardziej nasilone wieczorem i w nocy niż w dzień lub występują tylko wieczorem i w nocy
Test przesiewowy – pacjent odpowiada na pytanie: ”Czy zdarza się, że gdy Pan/Pani próbuje odpocząć wieczorem lub zasnąć w nocy, pojawia się nieprzyjemne uczucie niepokoju w nogach, które mija, gdy Pan/Pani chodzi lub porusza nogami?”  

Zespół niespokojnych nóg występuje częściej u chorych z:

  • polineuropatią np. cukrzycową
  • regularnie oddających krew
  • chorobami tarczycy
  • chorobami reumatycznymi
  • chorobą Parkinsona
  • fibro mialgią
  • zespołem tików
  • stwardnieniem rozsianym
  • niewydolnością krążenia tętniczego lub żylnego
  • nadciśnieniem tętniczym
  • otyłością
  • nadużywaniem alkoholu, kawy i papierosów
W leczeniu stosuje się: agonistów dopaminy, lewodopę, leki przeciwpadaczkowe, żelazo i magnez ( w przypadku niedoborów) oraz postępowanie niefarmakologiczne ( unikanie picia kawy, alkoholu i palenia papierosów w godzinach wieczornych, aktywność fizyczna w ciągu dnia) Jeśli podejrzewasz u siebie zespół niespokojnych nóg, szukasz diagnozy i leczenia – umów się na wizytę do neurologa.

Poznaj naszą metodykę leczenia

Takie podejście to gwarancja najlepszych rezultatów, zaufaj nam!

Dieta w migrenie

Co warto jeść, a czego unikać podczas migreny? O diecie i suplementacji opowiada dr hab.n.med specjalista neurolog Magdalena Nowaczewska

Skarżysz się na ból głowy?

Skorzystaj z usług lekarzy neurologów z "Leczenie Migreny i Bólów Głowy"
  • FACEBOOK

    Bądźmy w kontakcie

  • YOUTUBE

    Zobacz nowe filmy

athleticomed_logo_mobile

Pon - Pt

08:00 - 20:00

Lekarz Neurolog w mieście Bydgoszcz

Leczymy choroby i dolegliwości neurologiczne: ból głowy, migrena (migrenowy ból głowy), udary mózgu, chorobe Parkinsona, epilepsje, choroby neuronu obwodowego oraz zwyrodnieniowe i wiele innych.. Wyniki badań oraz niezbędne konsultacje z lekarzem neurologiem Pacjent otrzymuje od razu po wykonaniu badania.

Ogólnopolska bezpłatna infolinia Rzecznika Praw Pacjenta

800 190 590

czynna w pn. - pt. w godz. 8:00 - 20:00

Neurolog Bydgoszcz - leczymy ból głowy, migrenę i wiele innych schorzeń neurologicznych..

Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone